Εσύ;
Πιστεύεις πως υπάρχει;
Πιστεύεις; Ναι ή όχι;
Η ερώτηση είναι απλή, μα η δυσκολία επέρχεται στην απάντηση. Εγώ έχω ζήσει μέσα σε αυτήν. Έμαθα να ζω! Καθημερινά, λίγο στην αρχή.
Πιο τακτικά στην πορεία.
Έμαθα, όμως!
Στην αρχή δυσκολεύτηκα να τη συνηθίσω.
Όσο περνούσε ο καιρός ξεκίνησα να την αποδέχομαι· τώρα, – αν με ρωτάς -, ίσως και να μη μπορώ να ζήσω δίχως αυτή.

Ξέρω τι σκέφτεσαι…
Μην το πεις, άσε με να μαντέψω.
Δεν είμαι καλός στις μαντεψιές, μα σε αυτή θα ήθελα να απαντήσω.

Μερικές φορές οι άνθρωποι, πιστεύουμε πως για να φτάσουμε ν’ανήκουμε στο φως, είμαστε υπόχρεοι να περάσουμε μέσα από το αδιαπέραστο σκοτάδι.
Στην πορεία αυτού του ταξιδιού προς τη λύτρωση, – αν θέλεις -, άλλοι σταματούν κι επιλέγουν τον δρόμο του γυρισμού. [δειλοί!].
Κάποιο πάλι, διαλέγουν να συνεχίσουν το ατέρμονο ταξίδι τους και πράγματι στο τέλος δικαιώνονται για την επιλογή τους. Αυτοί είναι οι “ νικητές “!
Μα είναι κι εκείνοι που η ιστορία δεν τους κατονομάζει νικητές, παρόλο που τερματίζουν· γιατί την άβυσσο που κουβαλούσαν μαζί τους τόσον καιρό, δεν κατάφερε να την γιατρέψει το φως.
Κι εδώ έρχεται η ιστορία για να τους ονομάσει: “ κακούς “, αλλά συνάμα και γενναίους που κατάφερνα παρ’όλες τις αντιξοότητες και επέτυχαν, και πληγώθηκαν, μα εξακολουθούν μα στέκονται ανάμεσα στους υπόλοιπους. [εμάς!].
Κι όμως, η πραγματική ειρωνεία της υπόθεσης δεν είναι αυτή.
Στις μέρες μας, ο όρος “νίκη “, έχει κατά κάποιον τρόπο… αλλοιωθεί!
Για κάποιους, αν όχι για τους περισσότερους, νικητής είναι αυτός που κατορθώνει να τερματίσει.
Αν πάλι ρωτάς εμένα, νικητής είναι εκείνος που τυλιγμένος σε τούτο το σκοτάδι, κυκλοφορεί ανάμεσα μας, πιο ίδιος από ποτέ άλλοτε.
Γιατί η κόλαση δεν είναι κάπου που πας, αλλά κάτι που κουβαλάς!

Εσύ άλλωστε θα το γνωρίζεις αυτό καλύτερα από’μένα.
Εσύ, λοιπόν, ποιος πραγματικά υπήρξες πριν απ’αυτό το ταξίδι προς το φως;
Έχεις άραγε αναρωτηθεί;
Το διάλεξες ‘μα θες ή στο επέβαλαν;
Τ’άξιζες ή στο φόρτωσαν κι αυτό;
Κι αν δεν το άξιζες, γιατί επιμένεις να το επιλέγεις;
Σιωπάς, ε; Ντρέπεσαι να παραδεχτείς την ευχαρίστηση που νιώθεις όταν βρίσκεσαι μέσα της;
Μην ντρέπεσαι, δεν είναι ντροπή οι επιλογές μας.

……………

Φοβάσαι, ε; Στ’αλήθεια φοβάσαι!
Το βλέπω καθαρά, ναι!
Φοβάσαι πως αν βγεις απ’αυτήν θα χάσεις τον δρόμο σου.
Φοβάσαι πως αν την αφήσεις πίσω σου δε θα ξέρεις ποια πως να γυρίσεις πίσω.
Και είναι μακρύς ο δρόμος του γυρισμού.
Όμως τα κατάφερες!
Νίκησες!
Είσαι ένας από τους νικητές! Κέρδισες!
Μόνο αυτό πρέπει να σκέφτεσαι.
Μη σταματήσεις να πορεύεσαι, γιατί για να διαφύγεις, τρόπος δεν υπάρχει.

…………….
Τ’αγαπάς, ε; Όπως σ’αγαπάει κι εκείνη!
Η αγάπη είναι όμορφο πράγμα, όταν συμβαίνει αμοιβαία.
Κι εσύ δε μπορείς να ζήσεις δίχως αυτήν.
Μην την φοβάσαι! Αγκάλιασε την πιο σφιχτά.
Αφού είναι ό,τι σου έχει απομείνει…